کیفیت زندگی بیماران تحت درمان با همودیالیز نگهدارنده و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک

مقدمه: کیفیت زندگی معیار مهمی است که اثربخشی مراقبت های بهداشتی، سطح سلامتی و حس خوب زیستن را نشان می دهد و پیش بینی مرگ و میر و میزان بستری بیمار در بیمارستان را ممکن می سازد. این معیار می تواند تحت تأثیر بیماری و عوارض مربوط به آن قرار گیرد. هدف مطالعه حاضر بررسی حیطه های مختلف کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک است. روش کار: در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی، کیفیت زندگی 60 بیمار تحت درمان همودیالیز نگهدارنده با استفاده از پرسش نامه فرم کوتاه 36 سئوالی و آزمون های آماری بررسی شد. یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی با میانگین سنی 55/14 ± 28/44 سال برابر با 56/17 ± 83/49 بود. بیش ترین نمره مربوط به حیطه عملکرد فیزیکی (09/57) و کم ترین نمره مربوط به حیطه شادابی (85/43) بود. بین کیفیت زندگی با متغیر سن، شغل، میزان تحصیلات و وضعیت تأهل ارتباط معناداری وجود داشت، اما با سایر موارد یعنی جنس، محل سکونت و طول مدت همودیالیز ارتباط آماری معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: به طور کلی کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی کم تر از افراد عادی است. طبق یافته های این پژوهش کم ترین نمره مربوط به حیطه شادابی است که نشان می دهد این بیماران نیازمند حمایت های روانی و آموزش روش های سازگاری و شاد زیستن می باشند. همچنین مشخص شد عواملی مانند شغل و میزان تحصیلات ارتباط مثبت معناداری با کیفیت زندگی دارند و بنابراین از طریق برنامه ریزی های صحیح حمایتی می توان کیفیت زندگی این بیماران را ارتقا داد.